رهاف مدام منتظر آب است.
او هر روز صبح زود به یک کارخانه نمک‌زدایی و تصفیه در خان یونس، شهری در جنوب غزه می‌رود که اسرائیل ویرانی عظیمی بر آن وارد کرده است.
می توانی صف طولانی را از دور ببینی.
صدها نفر در هر سنی هستند. اکثر آنها دبه‌های ۴۰ لیتری زرد یا آبی را حمل می کنند.
بسیاری، از پناهگاه‌های چندین کیلومتر دورتر آمده‌اند. آنها از چرخ دستی های خرید، ویلچر و حتی کالسکه کودک برای حمل دبه استفاده می کنند.
رهاف، ۲۰ ساله، در مراحل اولیه جنگ نسل کشی کنونی، از خانه خود در بیت حانون، شمال غزه آواره شد. او اکنون در مدرسه‌ای در خان یونس پناه گرفته است.
دو برادر او در حمله اسرائیل مجروح و مجبور به قطع عضو شدند. پس از این حمله، رهاف مسئولیت تامین آب را بر عهده گرفت.
او گفت: «این یک کار سخت و خسته کننده برای یک زن جوان است.»
رهاف ظرف‌ها را روی ویلچر مادرش می‌گذارد و سپس آن را در خیابان‌هایی که در شرایط اسفناکی هستند، می‌کشد.
وقتی آب آشامیدنی سالم خانواده‌اش تمام می شود، مجبور می شوند آب آلوده مصرف کنند. برادرزاده رهاف در نتیجه خوردن این آب‌ها به هپاتیت A مبتلا شده است.
دسترسی به آب در غزه در حال کاهش است.
بین ۲۴ ژوئن تا ۷ جولای، روزانه حدود ۷۸۵۰۰ متر مکعب برای مصارف آشامیدنی سالم و سایر مصارف خانگی تولید می شد. این میزان به طور قابل توجهی کمتر از میانگین روزانه ۱۱۲۰۰۰ متر مکعب در دو هفته گذشته بود.
تخمین زده می شود که میزان موجود برای آشامیدن، شستن و تهیه غذا در هر روز در غزه از دو تا نه لیتر به ازای هر نفر متغیر است. حداقل نیاز روزانه در مواقع اضطراری ۱۵ لیتر برای هر نفر است.
احمد القدره، متخصص اطفال در مجتمع پزشکی ناصر در خان یونس، گفت: «فقدان آب تمیز می‌تواند منجر به بسیاری از بیماری‌های مرتبط با کیفیت آب، مانند اسهال و بیماری‌های پوستی شود. اما به سادگی نداشتن آب کافی نیز می تواند منجر به کم آبی بدن شود. عوارض کم آبی بدن برای کودکان بدتر است چون سیستم ایمنی ضعیف‌تری نسبت به بزرگسالان دارند و بیشتر در معرض کم‌آبی، اسهال، سوء تغذیه و بیماری‌های مختلف هستند و بقای آنها را تهدید کنند.»
