بیش از پنجاه سال پیش محمود درویش شاعر مشهور فلسطینی ، درباره نحوه مقاومت اهالی غزه در برابر اشغالگران صهیونیست نوشت.
محمود درویش(۱۳۲۰-۱۳۸۷ هجری شمسی)، شاعر نامدار فلسطینی، بیش از پنجاه سال پیش در 3دسامبر 1971 ، متن کوتاهی در توصیف مقاومت اهالی غزه در روزنامه الاهرام مصر منتشر کرد.
در اواخر نوامبر همان سال، نوار غزه در استقامت مقابل اسرائیل غاصب و در پی به شهادت رسیدن زیاد الحسینی در 21 نوامبر(30آبان 1350) قیام کرد.
الحسینی متولد 1943(1322)، رهبر گروهی از جبهه مقاومت بود که از پذیرش اشغالگری اسرائیل سرباز زد.
آن زمان مشهور بود که موشه دایان نخست وزیر وقت اسرائیل، در روز بر غزه حکومت میکند و الحسینی شب‌ها غزه را در دست دارد.
در یک روز نحس از ماه نوامبر، الحسینی درموقعیت مشکوکی به شهادت رسید . درست در زمانی که اشغالگران صهیونیست می‌خواستند با سوء استفاده از الحسینی بین فلسطینیان تفرقه بیاندازند.
مقاله ی کوتاه دروش با عنوان “غزه جاویدان”، تقلای اسرائيلی‌ها را یادآور می‌شود و از وحدت عمیق بین فلسطینیان و نحوه ی شکل گیری این وحدت و همبستگی در شرایط بحرانی تجلیل میکند.
فریاد اتحاد
متن از همه لحاظ قابل توجه است. متن با شیوایی تمام، وضعیت غزه زمان ما را شرح می‌دهد، اصلا انگار همین امروز نوشته شده است.
زمان می گذرد اما روح جاودان غزه پا برجاست. سرسختی و صلابت ساکنان غزه، اتحاد شکست ناپذیر آنها، امتناع از تسلیم شدن برابر اشغالگران و… همه این خصوصیات است که پیروزی غزه را مقدر کرده..
درویش می‌گوید، روزی می‌رسد که غزه پیروز خواهد شد و در کل تاریخ نماد مقاومت و امید می‌شود.
درویش خیلی جلوتر، قبل از وقوع اولین انتقاضه فلسطینی در سال 1987، درباره چگونگی مقاومت و مبارزه فلسطینی‌ها با سنگ دربرابر رژیم غاصب اسرائیل برای رسیدن به آرمان آزادی و رهایی نوشت.
به گفته محمود درویش، فلسطینیان ساکن غزه، عرب‌های با غروری هستند که از طرف همه‌ی اعراب در نفی اشغال سرزمین‌های عربی توسط اسرائیل می‌جنگند. این قبل از کمپ دیوید و اسلو بود.
این روزها ممکن است سخنان درویش ،بدلیل موضع رقت انگیز اعراب صاحب منسب در قبال جنگ ظالمانه علیه غزه ، پوچ به نظر برسد. بااین حال من معتقدم که کشتار وحشیانه فلسطینی‌ها توسط اسرائیل، برای تمام اعراب عادی جای نگرانی دارد.
حتی بیش از آن، غزه به شعاری شبیه ویتنام برای صدها میلیون نفر در سراسر جهان تبدیل شده است.
غزه جاودان است؛ به خاطر مصیبت کودکان، زنان، مردان و سالمندان بیگناه آن ، به خاطر به درد آمدن قلب و روح کسانی که نمی‌توانند چشم خود را بر رنج وصف نشدنی همنوعان خود ببندند.
غزه جاودان
نوشته محمود درویش
غزه بخاطر تشکر ما نیست که در جوش و خروش هر روزه خود ایستادگی نمی‌کند
غزه هر روز به آغوش مرگ نمی‌رود که ما او را در شعر هایمان بستاییم
غزه فرصتی برای خواندن سلام و احوالپرسی ما ندارد
این روزها، این مطلب به غزه نمی‌رسد، چرا که غزه در محاصره است، در محاصره امید، در محاصره دشمن
با همه این‌ها، ما امروز و هر روز همچنان برای نامش دعا می‌کنیم، درست زمانی که همه چیز گفته شده و انجام شده. برای نامش، نامی که نایاب و بی نظیر است
حقیقت ندارد که اسرائیلی‌ها شب گذشته، تاریک‌ترین شب خود را در غزه سپری کردند،بلکه هر روز و هر شبشان در غزه تاریک است ، چرا که روح مقاومت و ایستادگی همزمان با حضور اشغالگران چون آتشی فروزان در بین ما می‌تپد.
به نظر می‌رسد اشغالگران مجهز به اسلحه ،افسانه وار به این فکر می‌کنند که شهادت زیاد الحسینی رهبر نیروهای آزادی بخش مردمی در هفته قبل، شب‌ها و روز هایشان را در غزه روشن میکند و به آنها مجال استراحت می‌دهد.
اشغالگران با رد اصالت اعراب غزه، محسبات اشتباهی انجام دادند و معتقد بودند که موقعیت مشکوک شهادت این قهرمان منجر به درگیری داخلی خواهد شد.
غزه هیچ وقت به اندازه زمانی که با شهداء خود وداع میکند متحد نیست.
غزه، مادر تمام شگفتی ها، به سرعت با شهید جوان خود وداع کرد و به انچه که بهتر می‌دانست بازگشت: غزه اعلام کرد که لایق زندگی با عزت و با افتخار است. غزه می‌داند این ارزش‌ها، کلماتی منجمد خواهند شد اگر در برابر اشغالگران تسلیم شود. غزه می‌داند ایستادگی مقابل اشغالگران ، تنها ضمانت حفظ ارزش‌های گرانمایه اوست.
غزه در هر ساعت، خود و تاریخش را آزاد میکند.غزه با نزدیک شدن به مرگ، خود را در آغوش مرگ انداختن و با آمیختگی با مرگ از ارزش‌هایش حفاظت میکند.
غزه دیگر یک شهر نیست.
میدان جنگی در آتش است که در آن پیروزی‌ها،امیدها و ارزش‌های دشمن محک زده می‌شود.
دشمن نمی‌تواند بگوید بر غزه پیروز شده است. اشغال هرگز نمی‌تواند پیروز نهایی باشد.عزم و اراده غزه با حقیقت و خون شهداء می‌درخشد.
غزه پیروز است.
دشمن نمی‌تواند مطمئن باشد که امیدهایش دوام خواهند آورد. او سعی میکند حقایقی غیر واقعی و گمراه کننده میان مردم غزه بیافریند و فکر میکند زمان به سود اوست. و مورد تمسخر دختران و پسران قرار خواهد گرفت ،در همان زمان که مهاجمان گذشته ،شکست سنگینی در کوچه‌های غزه متحمل شدند.
دشمن نمی‌تواند به ارزش‌های بزرگ خود ببالد. همه رنگ واقعی این ارزش‌ها را می‌بینند: قتل و مرگ!
غزه دیگر یک شهر نیست.
غزه به نماد قدرت و سرسختی اعراب تبدیل شده و یک نماد مردمی برای آیندگان است.
دشمن غزه را با عنوان کابوسی بی انتها در تاریخ تاریک خود توصیف میکند.غزه طیفی از امید برای اعراب است. نقطه‌ای تابان که گسترده می‌شود در هاله‌ای از نور که امید و احساسات اعراب را شعله‌ور میکند.
غزه آنگونه که برخی می‌خواهند کفاره بعضی گناهان نیست. برعکس، الگویی است که آیندگان باید ازآن تقلید کنند. غزه اظهار عزم و اراده است.
مطمئناً روزی فرا خواهد رسید که نام “غزه” دیگر کمیاب نیست.
در تمام شهرهای اشغالی [فلسطین] سنگ‌ها به رویا و رویاها به بلوک‌های سنگی [برای ساختن آینده ای بهتر] تبدیل خواهند شد.
متشکرم غزه، متشکرم غزه
الاهرام، 3 دسامبر 1971(12آذر1350)
